Leesautobiografie

De evolutie doorheen je schoolcarrière brengt heel wat veranderingen met zich mee, maar is dat ook op vlak van literatuur? Wat is leuker een film of een boek? Bestaan er therapeuten voor literatuur die je houding er tegenover kunnen bepalen? En spreekt je leesprofiel de waarheid?

De stap van luisteren naar zelf lezen

De meeste ouders lezen of lazen elke avond voor het slapengaan van hun kind een verhaaltje voor. Dit was niet van toepassing bij ons thuis, maar toen ik bij grootouders of bij mijn tante ging kon het wel eens gebeuren dat er een sprookje of iets dergelijk werd voorgelezen.

Wanneer ik als peuter of kleuter een verhaal mocht kiezen dan ging mijn aandacht meteen naar een sprookje. Toen ik de stap maakte naar de lagere school koos ik vooral boeken over dieren, fantasierijke verhaaltjes of sprookjes. In het eerste leerjaar leerden we lezen op school en vanaf de dag dat ik vlot kon lezen, haalde ik af en toe eens het sprookjesboek tevoorschijn en las ik mezelf een verhaaltje voor. Dit is totaal verleden tijd. Naar het einde van het lager toe en het begin van het middelbaar begon ik als maar minder te lezen en voelde het aan als een verplichting die school me oplegde om een boek te lezen, want vanaf dan hingen er ook opdrachten aan vast. Doorheen de lagere school lazen de leerkrachten regelmatig eens een ontspannend verhaaltje voor waar af en toe eens iets kleins aan verbonden was.

De boekopdrachten konden ofwel mondeling of schriftelijke zijn. Mondelinge opdrachten zijn voor mij een echte kwelling door de stress waardoor ik af en toe een stukje tekst kan vergeten of door de beoordeling achteraf. Schriftelijke opdrachten zijn daardoor makkelijker, want dit kan je thuis maken en je geeft dus iets af waar je zeker van bent.

Naarmate dat de lagere school vorderde begon ik minder te lezen uit mezelf. De overstap naar het middelbaar op gebied van boeken lezen was een kwelling voor mij. We moeten ieder schooljaar 4 boeken lezen. De reden waarom mijn interesse is verloren gegaan is omdat de boeken alsmaar dikker en moeilijker worden.

Als ik dan toch een boek voor school moet lezen dan kies ik meestal voor een waargebeurd verhaal of een thriller. Deze twee genres zou ik vroeger nooit gekozen hebben omdat het geen fantasie bevat en omdat ik er misschien nachtmerries zou van kunnen krijgen.

Een therapeut voor literatuur

Wanneer ik de keuze krijg tussen een boek en de verfilming zal ik zoals de meesten voor de film kiezen. Dit omdat een film maximum 2 uur duurt en veel minder inspanning vergt. Een boek daarentegen bevat veel moeilijke woorden die je dan moet opzoeken, de details ben ik meestal na het lezen vergeten en het duurt veel langer voor hetzelfde resultaat.

Ik probeer zoveel mogelijk vrije tijd te hebben voor mijn sport. Ik rijd paard in competitie. Hierin moet ik enorm veel tijd steken. Als je zoals in mijn geval kan kiezen tussen een boek of trainen voor een competitie, dan is de keuze snel gemaakt met als gevolg dat het boek aan de kant zal liggen en een week voor de deadline van de opdracht moet je dan ineens zo snel mogelijk dat boek zien uit te krijgen om op tijd klaar te geraken.

Het leesprofiel als waarzegger

Aan het begin van dit schooljaar kregen we de opdracht om aan de hand van een test ons leesprofiel te bepalen. Dit leesprofiel kan je vinden op dit blog. Toen ik de uitslag las was ik volledig akkoord met wat er stond. Het resultaat beschrijft precies wat ik moeilijk vind aan boekopdrachten of in het algemeen aan boeken lezen.

Hieruit kunnen we besluiten dat de leeftijd heel wat veranderingen met zich meebrengt ook op gebied van literatuur.